Lwów, który jest niekwestionowaną stolicą ukraińskiej kultury, duchowości i tożsamości narodowej, zawsze odgrywał wiodącą rolę w rozwoju demokracji i niepodległości Ukrainy.
Wszystkie procesy państwowotwórcze tworzenia i ustanawiania niepodległości Ukrainy były inicjowane ze Lwowa. Odbyły się tu pierwsze masowe akcje na rzecz niepodległości, których uczestnicy byli prześladowani i bici przez specjalne jednostki policji.
17 września 1989 r. we Lwowie odbyła się największa w owym czasie manifestacja na rzecz odrodzenia niepodległości Ukrainy i Kościoła greckokatolickiego. Żywy łańcuch jedności między Lwowem a Kijowem 21 stycznia 1990 roku, kiedy miliony Ukraińców podało się w tym samym czasie, był kamieniem milowym w odbudowie państwa ukraińskiego. 3 kwietnia 1990 roku nad ratuszem we Lwowie wywieszono niebiesko-żółtą flagę państwową. Setki tysięcy lwowian wyszło następnego dnia na ulice miasta z okazji uchwalenia Aktu Niepodległości Państwowej Ukrainy 24 sierpnia 1991 roku.
W 1999 roku Lwów stał się swoistą stolicą Europy Środkowo-Wschodniej. Jako jedyne miasto w historii Ukrainy gościło jednocześnie dziewięciu głów państw podczas szczytu głów państw Europy Środkowo-Wschodniej.
Lwów zawsze był i jest detonatorem procesów narodowotwórczych i demokratycznych w państwie ukraińskim. Nasze miasto stało się główną twierdzą Pomarańczowej Rewolucji na przełomie listopada i grudnia 2004 roku, kiedy cały świat zaczął mówić o Ukrainie. 70% wszystkich mieszkańców Lwowa brało udział w akcjach obrony demokracji we Lwowie, a co trzeci lwowian odwiedził Plac Niepodległości w Kijowie. Jesienią 2006 roku Lwów uroczyście obchodził 750-lecie swojego istnienia.